...'zal ik je dan naar het station brengen? Dan kan ik ook een flesje plezierwater bij de slijter voor mezelf meenemen." Mijn Grote Man heeft vanavond in Amsterdam een mannenborrel en daarvoor pakt hij inderdaad de trein. Wij zijn eigenlijk altijd bij elkaar en die keren dat we niet samen zijn en hij een mannenborrel heeft, roep ik gekscherend dat "ik niet kan wachten dat jij de deur uit bent' omdat "ik een blik geoliede mannen ga uitnodigen en dat ik mijn vriendinnen dan snel moet appen dat ze ook langs kunnen komen". "Jullie een mannenavond, wij een vrouwenavond! "
Ook voor mij is het weekend, dus een lekker glas wodka-verse jus d'orange is nu binnen handbereik; met een wodka uit Leeuwarden, blijkt later. Nog nooit gedronken.Geen russische wodka; ik krijg het niet rondgebreid in mijn hoofd als ik dit zou drinken.
Nu Kleine Man nog op weg helpen; hij gaat op de fiets eerst een verjaardag vieren in een dorp noordelijk van het onze om vervolgens in Amersfoort te komen voor het stadse vertier. Ik hoor mezelf roepen: "...Banden op spanning? Lichtjes die werken? Telefoon opgeladen? Hoe laat ben je thuis? Wat is je plan als er onderweg iets is? Je ruikt lekker! Veel plezier! Kus! Houwdoe."
Mijn avond kan beginnen; Glaasje-Flesje-IJsblokje-Jus d'orange. Het mannetje op de buis Pringles lacht en zijn snor staat krullend omhoog. Als ik mijn mooiste glas pak, valt mijn oog op het slordig ingepakte cadeau. Uiteraard heeft het puberbrein het cadeau vergeten en mijn moederlijke medeleven doet mij besluiten om zoonlief te bellen. Nog geen 20 seconden later zit ik in de auto. Hij is al behoorlijk ver en staat te wachten bij de ingang van het bos. Even twijfel ik of ik de fiets in de auto moet gooien en hem naar de verjaardagspartij moet brengen. Maar zijn korte reactie: "Thanks mam, heel lief dat je dit voor me wilde doen", doet mij ook weer beseffen dat ik hem moet loslaten.
Eigenlijk is het een perfecte timing; de ijsblokjes hebben de wodka jus prima op temperatuur gebracht. I can't wait for the weekend to begin! Ik moet een beetje grinniken want elke keer als ik over mijn "blik geoliede mannen" vertel, zie ik hoopvolle blikken. De aanvulling "dat ik niet kan wachten tot het moment dat ik kan gaan bellen" of "de stofwolk van de auto van manlief verdwenen is en kan bellen" zorgt voor het effect dat menig vrouw het relaas van de avond wil horen. En wanneer er weer zo'n avond komt. En of het waar is. En natuurlijk moet ik nog meer lachen als er navraag gedaan wordt en het verhaal tóch nog even op scherp gezet wordt. Niet alleen door vrouwen. Dat vind ik dan nóg grappiger.
Het blik geoliede mannen blijft in gesprek...drukjes zeker. Ik neem nog een glas verse jus met een fijne scheut wodka. Dat wordt helemaal niemand ophalen, gestrand met de trein of fiets. Lekker zelf oplossen. Plus: Ik laat alleen maar leuke muziek binnen.
Heerlijk als ik mijn beide mannen vanavond weer dicht bij me heb. Ik voel me ontheemd, gezellig als ze er wel zijn. Nog even wachten.