Zien mijn ogen dat nu goed? Een mannetje in een oranje broek, met een helm? Even denk ik dat ik te lang naar mijn eigen beeldscherm heb zitten staren. Zo'n mannetje heb ik de dag ervoor als icoontje laten ontwerpen. Ik volg het mannetje in zijn beweging. Eens kijken wat hij gaat doen daar aan de rand van het bos. Alsof hij staat te plassen zo lijkt het. Fier, rechtop, de benen stevig uit elkaar, zijn handen op die plaats waar ze horen als het plasje verwacht wordt. Ik wacht op de zuchthouding (schouders weer losjes) met daarna het sprongetje om de zipper weer onderdeel van de ritssluiting te krijgen. Maar die zucht wordt keihard ingewisseld voor het snerpende geluid van een motorzaag. Bij een stevige boom, hoort een grote zaag; het mannetje begint met het omzagen van een boom. Hij zakt nog eens even goed door zijn heupen en manoeuvreert de elektrische zaag door het hout. Een paar seconden daarna hoor ik de boom vallen. En zie ik het mannetje pauze nemen bij zijn werkauto. Hij klapt een vissersstoeltje uit. Volgens mij is hij tevreden over zijn prestatie. Hij zal er vast honger van gekregen hebben. Ja, ik geef eerlijk toe, ik ben afgeleid en blijf uit mijn raam kijken. Na de koffie, met koekje of die vers ingepakte boterham, staat hij op en klapt hij zijn stoeltje weer in. Hij pakt zijn zaag en gaat nog een keer het bos in. Dit keer is het een klein boompje en weet ik dat ik niet nóg een zaagmomentje wil kijken. Even was ik jaloers dat ik geen man ben. Het lijkt me heerlijk om bomen te zagen, lekkere dikke bomen. Oranje broek aan, helm op. .
