“Ja, doe maar een grote koffie, lekker lang laten doorlopen. En of ik er iets lekkers bij wil. Koud vandaag he? Ach, geef toch maar een roze koek erbij”. Ik sta voor het keukenraam en heb een denkbeeldige conversatie. Mijn naasten gaan op de eerste verdieping naar school en naar het werk. In spijkerbroek en korte broek zie ik ze dagelijks voorbij komen. Ik verbaas me over de discipline waarmee de schoolboeken beneden opgehaald worden. En ook het minimum dat aan koffie gehaald wordt. Ik ben tijdelijk even de kioskmanager. Ik ben klaar voor de gesprekken rondom het koffiezetapparaat. Maar het is nog wat rustig. Dan zelf maar een koek.
Reactie schrijven