Met:Het & De Dame

Pas over drie maanden wordt mijn buurvrouw 90, maar in mijn spreektaal is ze dat al. Ze heeft bij mij een briefje door de deur geduwd met daarop een paar kleine boodschappen. "Want de oude dame eet niet zo veel hoor", zei ze toen ik haar belde of ze nog iets uit de winkel nodig had. Diezelfde old lady is kras, fit en alert. Nu ik het briefje lees, hoor ik diezelfde glimlach door het papier heen. Het zou overdreven zijn om te zeggen dat ik niet wist dat het te koop was, maar het klinkt als godenspijs. Bijna pure poëzie. Twee pakjes ongezouten grasboter, één gepasteuriseerde verse volle melk, 500 ml, en een fles fruitontbijt. Daar zou ik dan liever gelezen hebben:

wat geurende aardbeien en verse sinaasappels. Maar, hé, de grand lady is 90, dan mag je een fles fruit nemen. Ik ben dol op haar. En ik kijk elk jaar weer uit naar haar verjaardag (dat is namelijk ook míjn verjaardagsdatum) en hoe we dan op die dag in juni in alle vroegte een bloemetje, vers geplukt uit eigen tuin, op de stoep van de voordeur bij elkaar zetten. En dan knuffelen we elkaar later op de dag altijd even. Helaas nu niet, stomme coronatijd. 

(Maart 2020 in lockdown)