Met: Het en de Heuvelrug

 “Ik heb wonderbenen vandaag..ik heb me jaren niet zo goed gevoeld”, hoor ik. Nog net krijg ik geen fluim snot of wapperend kwijl over mij heen. Wel een golf van aftershave. De meest lekkere zweem komt toch wel door kruidige geuren. Ook ik heb mij sportief aangekleed, lekker lucht doorlatend maar afgedekt met een oranje windjack. Mijn spotify lijst heb ik nog niet actief omdat ook ik een weggebruiker ben; het eerste stuk moet ik via een fietspad. Ik loop goed links, want aftershave walmen of niet, de wind van snelle racers komt in een moordend tempo voorbij. Ze trappen eens even goed in de boter. Alsof ze de Tour rijden, zo professioneel allemaal. En hijgend als een roedel jonge honden die uitgelaten worden. En zoef…zoef…weer voorbij…honderden achterkantjes kan ik vergelijken. Allemaal zitten ze fanatiek op hun fiets; een beetje hoog en gebogen. Doorgaans zijn de heupen smal (m.u.v. de weekendtrappers), slank in de taille en breed in de schouders. Ik zou zeggen dat ze vandaag allemaal een echte Heuvelrug hebben. Een wonderrug die je nodig hebt richting de Amerongse berg. Ik sla bij Quattre Bras af en duik het bos bij de Treek in;  en ik heb wondervoeten vandaag.